Anubis – w egipskiej mitologii bóg o głowie szakala,
kojarzony z mumifikacją i życiem pozagrobowym. W języku
Starożytnego Egiptu był znany jako inpw. Najstarsza
znana wzmianka o Anubisie pochodzi z tekstów piramid z
okresu Starego Państwa, w którym jest powiązany z
pogrzebem faraona. W tym okresie był najważniejszym
bogiem związanym ze śmiercią, lecz w Średnim Państwie
został zastąpiony przez Ozyrysa.
Przydomki Anubisa biorą się ze związku z jego pogrzebową
rolą, jak na przykład przydomek Ten, który jest na swoim
pagórku miał podkreślać, że jest on strażnikiem umarłych i
ich świątyń (cmentarzy) oraz Ten, który jest w miejscu
balsamowania mówi, że jest on związany z procesem
mumifikacji. Jak wiele egipskich bóstw, Anubis miał wiele
ról w zależności od sytuacji i żadna publiczna procesja w
Egipcie nie mogła być prowadzona bez Anubisa na czele.
Anubis był kojarzony z mumifikacją i ochroną zmarłych w ich
podróży do zaświatów. Zwykle przedstawiano go jako
człowieka z głową szakala lub szakala noszącego wstążkę i
trzymającego cep w zgięciu jego tylnej nogi. W
starożytnym Egipcie szakal był mocno związany z
cmentarzami, ponieważ, odkrywał ludzkie ciała i je zjadał.
Charakterystyczny czarny kolor Anubisa "nie miał nic
wspólnego z szakalem, lecz kolorem rozkładającego się
ciała i czarną glebą doliny Nilu, która symbolizowała
odrodzenie".
Anubis w kontekście grobowym jest przedstawiany jako
towarzysz mumii zmarłego, którego zadaniem jest jego
ochrona. W rzeczywistości podczas balsamowania,
balsamista był przebrany za Anubisa (wkładał jego maskę).
Scena ważenia serca z Księgi Umarłych pokazuje Anubisa
dokonującego pomiaru, który decyduję czy zmarły może
wejść do podziemi, królestwa Ozyrysa. Pieczęcie grobowe z
okresu Nowego Państwa przedstawiają Anubisa na szczycie
dziewięciu łuków, co miało symbolizować jego dominację
nad nieprzyjacielami Egiptu.
W następstwie połączenia dwóch systemów
kosmologicznych Enneady i Ogdoady, Atum był
identyfikowany z Ra, a Anubis stał się mniej ważnym bogiem
z zaświatów, ustępując w Średnim Państwie bardziej
popularnemu Ozyrysowi. Jednak "Anubis otrzymał miejsce w
rodzinie bogów jako… syn Ozyrysa i Neftydy, i w tej roli
pomógł Izydzie zmumifikować jego zmarłego ojca" . W
rzeczywistości, kiedy pojawił się mit o Ozyrysie i Izydzie
dowiadujemy się, że ciało Ozyrysa zostały dane Anubisowi
jako prezent. W związku z tym, Anubis stał się boskim
patronem balsamistów: podczas obrzędu mumifikacji,
ilustracje z Księgi Umarłych pokazują kapłana noszącego
maskę szakala podtrzymującego mumię.
W późnych czasach, w okresie Ptolemejskim, Anubis był
łączony z greckim bogiem Hermesem, powstał
Hermanubis. Centrum jego kultu znajdowało się w
Cynopolis, co po grecku znaczy po prostu "miasto psów". W
Księdze XI „Złoty osioł”Apulejusza, znajdujemy dowód na to,
że Anubis był czczony w Rzymie przynajmniej do II wieku
naszej ery. W rzeczywistości, Hermanubis pojawia się
jeszcze w alchemicznej literaturze z Średniowiecza i
Renesansu. Mimo, że Grecy i Rzymianie gardzili egipskimi
bogami, uważali ich za dziwnych i prymitywnych (Anubis był
nazywany przez Greków "Szczekaczem"), był czasami
łączony z Syriuszem na niebie i Cerberem w Hadesie.
Z góry przepraszam za błędy. Według mnie Anubis to jeden z najciekawszych bogów, jest to więc wyjaśnienie, dlaczego lubię Tajemnice Domu Anubisa. Polecam ! Super serial, leci na Nickoledionie, możesz znaleźć wszystkie odcinki na baje.pl. Idealny dla nastolatków, ale jest też dobry dla starszych.
