Bóg Anat

Anat (gr. Αναθ, fenic. 𐤏𐤍𐤕, ugar. 𐎓𐎐𐎚) – Kananejska 

bogini, siostra i równocześnie ukochana Baala, pomimo to 

często tytułowana dziewicą. W jednym z aspektów swej 

osobowości jawi się nam jako zmysłowa bogini miłości i 

płodności, w innym – jako budząca grozę wojowniczka.

Według tekstów z Ugarit posiadała zdolność wprowadzania 

się w szał bojowy, podczas którego w bitwach ścinała głowy 

"jak kłosy" i cała zbryzgana krwią zawieszała sobie odrąbane

ręce pozabijanych wrogów wokół pasa a ich głowy na swoich

 plecach. Z owego szału zabijania niełatwo było się jej potem

 wyprowadzić.

Pomoc Anat odegrała znaczną rolę w zakończonych 

sukcesem staraniach Baala, syna Dagona o uzyskanie 

dominującej pozycji pośród bogów. Dzięki jej perswazjom a 

nawet groźbom najwyższy bóg El zdecydował się przekazać 

władzę Baalowi, pomijając przy tym własne dzieci.

Kiedy Baal poniósł śmierć z ręki swego wroga – boga Mot, 

Anat okrutnie rozprawiła się z jego zabójcą a następnie 

doprowadziła do powstania z martwych swojego 

ukochanego.

W sztuce zwykle przedstawiano ją nagą, z symbolami 

płodności – kwiatami lilii lub wężami w rękach, często jadącą 

na koniu. W czasie obrzędów ku czci Anat nierzadko 

składano w ofierze małe dzieci.

Anat w hieroglifach

Kult Anat, podobnie jak kult bogini 

Astarte rozpowszechnił się także w 

Egipcie od czasów Nowego Państwa. Jako córka Re i 

wojowniczka posiadała świątynie w Tanis – rammesydzkiej 

stolicy we wschodniej Delcie Nilu.