Apis (grecka forma egipskiego imienia Hapi – boga Nilu,
który kontrolował wylewy rzeki) – święty byk w Memfis,
uważany za wcielenia Ptaha, później Ozyrysa przez co
został bóstwem podziemnym kojarzonym z minerałami i
klejnotami – przez Greków utożsamiany z Hadesem.
Byk Apis to najbardziej znane spośród egipskich świętych
zwierząt. Jego sanktuarium znajdowało się w pobliżu bramy
świątyni wielkiego boga stwórcy Ptaha. Byk Apis był
symbolem siły i męstwa. Wierzono, że został zrodzony z
promienia słonecznego. Wybór konkretnego zwierzęcia jak
o świętego byka uzależniony był od rozpoznania
określonego zestawu 29 znaków, podstawowe to
posiadanie przez bydlę: białego trójkąta na czole, białej
plamy w kształcie skrzydeł na łopatkach i zadzie,
sylwetki skarabeusza na języku i rozdwojonego chwostu.
Za życia Apis ozdabiany był złotem i klejnotami oraz
trzymany w specjalnym sanktuarium. Według wierzeń
starożytnych Egipcjan gdy byk umierał, jego istota
przenosiła się do następnego zwierzęcia, kapłani
rozpoczynali poszukiwanie kolejnego wcielenia. Ostatniej
intronizacji Apisa dokonano za panowania cesarza Juliana
Apostaty Stare byki uroczyście topiono, zwłoki padłego
osobnika poddawano mumifikacji, która trwała 70 dni (40 dni
zajmowało suszenie mięsa, a 30 dni zawijanie). Podniosłe
uroczystości pogrzebowe odbywały się w Sakkarze, kończyły
się złożeniem szczątek Apisa w sarkofagu z drewna i grafitu,
w komorach grobowych zwanych Serapeum. Złodzieje
wielokrotnie rabowali mumie poszukiwaniu cennych ozdób.
Żaden pogrzebany Apis nie przetrwał w nienaruszonym
stanie. Ptolemeusz I Soter przeniósł główny ośrodek kultu
do Aleksandrii. Kult z czasem rozprzestrzenił się do Aten i
Rzymu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz